Hier zitten we dan, maandag 11 mei, alweer een nieuwe week.
En nog steeds zitten we in ons kot.
Ik zit ondertussen al 9 weken thuis met de kinderen.
Op 3 dagen na ( dat ik naar school moest en zij bij manlief bleven) zijn we dus echt al 9 weken samen.
Ik ben het gelukkig wel gewoon dat wij veel samen zijn.
Als kleuterjuf ben ik altijd thuis als de kindjes vakantie hebben en aangezien ik dit schooljaar parttime op hun school werk zie ik ze ook daar regelmatig.

Stiekem geniet ik ook wel hoor van al die extra tijd samen, zeker als de zon schijnt en we buiten kunnen spelen. Een lege agenda, geen verplichtingen, rust in mijn hoofd, samen in onze bubble.
Manlief gaat wel weeral een maand werken dus die bubble in natuurlijk niet waterdicht maar dat is het nooit zeker….
Hoe vaak we nu ook vloeken, ik ben zeker dat we die bubble nadien ook weer gaan missen.

UPS

Extra tijd met ons gezin, is waar we anders zo achter verlangen tijdens ons ‘ normale ‘ drukke leventje. Ik schreef het in het begin van 2020 nog dat ik dit jaar meer tijd met het gezin wou, gewoon op stap met ons 4.
Oké, ik bedoelde dan naar zee gaan, naar de dierentuin, cinema’tje doen, naar de speeltuin gaan, …
Het draaide niet helemaal uit zoals we het gepland hadden natuurlijk want ondertussen mochten we al 3 weekendjes weg uit de agenda schrappen 😦
Maar die extra tijd met het gezin kreeg ik wel.
HEEL VEEL TIJD!!
We gingen al heel veel wandelen ( fotozoektochten, wandelbingo’s, berenjacht) en kwamen al op plekken hier in onze gemeente waar we anders nooit kwamen.

Ik geniet oprecht van mijn twee jongens. Ik kan uren naar hen kijken terwijl ze samen spelen. Voordien maakten ze best wel veel ruzie en geloof me dat doen ze nu ook soms nog. Maar als ik zie hoe mooi ze ook kunnen samen spelen, uren aan een stuk.
Dan maakt mijn mamahart een sprongetje.
Ik kan soms al 3 uur voor school werken zonder dat ze komen ‘zagen en klagen’

DOWNS

Het is natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn.
Er werd natuurlijk al veel gevloekt ook de voorbije weken.

– Omdat de kinderen te luid zijn terwijl ik een meetvergadering heb.
– Omdat het huis meteen nadat het gekuist is weeral vuil is.
– Omdat mijn kinderen altijd honger hebben.
– Omdat ik iets dringend nodig heb maar het niet zie zitten om naar de winkel te gaan.
– Omdat ik mijn vrienden en familie mis.
– Omdat onze weekendplannen in het water vallen.
– Omdat ik niet weet wanneer dit alles over zal zijn.

Vooral dat laatste is iets waar ik het moeilijk mee heb. Hoelang zal dit nog duren?
Een maand, 3 maanden, een half jaar, een jaar?
Rune die ’s morgens wakker wordt en zegt dat hij boos is op de corona en graag naar plopsaland wil.
Tibe die bang is om een coronaverjaardag te hebben zonder feestje met familie en vrienden.
En ik, die op al hun vragen dan ook geen antwoord heb….
We kunnen alleen maar hopen dat het snel over zal zijn, dat er snel een vaccin komt en dat we snel een beetje normaal kunnen gaan leven.

NA REGEN KOMT ZONNESCHIJN

Het normale leven komt stilletjes terug.
We mochten gisteren op bezoek bij mama en papa ( al verlang ik om die een knuffel te mogen geven) en de winkels zijn terug open.
Ook vrijdag mogen enkele kinderen van de lagere klassen terug naar school en moet ik ook terug op school gaan werken.
Laat ons hopen dat dit allemaal rustig en in veiligheid kan gebeuren zodat we deze zomer met onze vrienden de bbq kunnen aansteken!!